ตามรอยพระศาสดาตอนที่1 : บ้านนางสุชาดา และ ท่าสุปติฏฐิตะ

สวัสดีครับทุกท่าน

วันนี้จะเป็นตอนแรกอย่างเป็นทางการของการถ่ายทอดเรื่องราวของ 13 วันที่ดีที่สุดในชีวิตของผม กับการเดินทางไปบูชาสังเวชนียสถานสำคัญ 4 แห่ง คือ สถานที่ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน และ แสดงธรรมครั้งแรก รวมถึงสถานที่สำคัญในพระพุทธศาสนาอีกมากกว่า 30 แห่ง เรามาเริ่มกันเลยครับ

วันที่1 : เสาร์ที่ 11 มกราคม 2553 กรุงเทพฯ-กายา

เราเริ่มเหิรฟ้าเดินทางจากสุวรรณภูมิ เวลา 12.30 น. เดินทางโดยสายการบินไทย บินถึง สนามบินเมือง Gaya ประเทศอินเดีย เวลา 14.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น ใช้เวลาบินทั้งหมดประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าๆ เวลาของอินเดียเร็วกว่าไทย 1.30 ชั่วโมง โดยวินาทีแรกที่ก้าวเท้าแตะแผ่นดินประเทศอินเดีย พวกเราทุกคนก็ต้องขนลุกกันเลยทีเดียว เป็นเพราะอากาศหนาวเย็นพอสมควรเลยทีเดียว น่าจะประมาณ 10-15 องศาเซลเซียส แตกต่างจากเมืองไทยมากที่ร้อนอบอ้าวก่อนเดินทางมา

คณะของพวกเรานำโดยท่านอาจารย์ษิริพงศ์ อัครศรียุกต์ ก็เริ่มภารกิจกันเลยโดยไม่มีการรอช้า เราเริ่มการเดินทางไปสักการะสถานที่สำคัญแห่งแรกทันทีคือ บ้านของนางสุชาดา นางผู้ถวายข้าวมธุปายาสแด่เจ้าชายสิทธัตถะ ซึ่งอาหารมื้อนั้นเป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่เจ้าชายสิทธัตถะฉัน ก่อนตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระพุทธเจ้า ซึ่งการเดินทางไปบ้านนางสุชาดานั้น ต้องผ่านแม่น้ำเนรัญชรา ที่ตอนนี้แห้งผากมีแต่ทราย ผมเองไม่เคยเจอแม่น้ำที่แห้งแบบนี้ในฤดูหนาว แต่ฤดูน้ำมาก็จะมีน้ำเต็มเปี่ยมเหมือนกัน ตามรูปที่ได้ถ่ายมาครับ

แม่น้ำเนรัญชรา ยามน้ำแห้ง

และเมื่อเรามาถึงบ้านนางสุชาดา สิ่งที่พวกเราได้รับการเตือนตั้งแต่แรกจากท่านอาจารย์ษิริพงศ์ก็ได้เจอทันทีครับ คือ คนอินเดียจะทำการถ่ายทุกข์ทั้งหนักและเบากันบนถนนหนทางทั่วไป โดยไม่ต้องพึ่งห้องน้ำครับ เวลาเดินจึงต้องระวังการมากพอสมควร  มิฉะนั้นอาจจะได้เหยียบอุจจาระกันอย่างไม่ได้ตั้งใจครับ

และอีกอย่างก็คือ กองทัพของขอทานที่พร้อมจะพบเจอและติดตามเราไปทุกหนทุกแห่งที่เราจะเดินทางไป ที่สำคัญก็คือ ขอทานที่นี่ยึดหลักการที่ว่า ตื๊อเท่านั้นที่จะครองโลก! เราต้องระมัดระวังกันอย่างมากในการให้ทานที่นี่ เพราะอาจโดนรุมทึ้งได้ ถ้าไม่ระวัง เดี๋ยวทุกท่านจะได้เห็นขอทานเหล่านี้ตลอดการเดินทางของเราครับ

เมื่อมาถึงท่านอาจารย์ษิริพงศ์ก็ได้บรรยายธรรมเกี่ยวกับเรื่องของนางสุชาดาที่ถวายข้าวมธุปายาส ซึ่งผมไม่ได้ถ่ายวีดีโอมา จึงขอเล่าเรื่องราวโดยย่อดังนี้ เพื่อเป็นการถ่ายทอดเหตุการณ์สำคัญต่างๆที่เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล ให้ทุกท่านได้รับรู้และเข้าใจถึงที่มาที่ไป ดังนี้ครับ

–  คืนก่อนการตรัสรู้  พระโพธิสัตว์ได้ฝัน ๕ ประการ  เมื่อทรงพิจารณาแล้วก็ทรงมั่นพระทัยว่า พระองค์จะต้องบรรลุได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแน่นอน  พอใกล้รุ่งจึงได้เสด็จมาประทับ ณ โคนต้นไทรต้นหนึ่ง  เพื่อรอเวลาบิณฑบาต

– นางสุชาดาได้เคยอธิษฐานต่อเทวดา ณ ต้นไทรริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชราว่า  หากข้าพเจ้าได้ไปสู่สกุลที่มีชาตเสมอกัน ๑  ได้บุตรคนแรกเป็นชาย ๑ จะถวายข้าวปายาส (ข้าวที่หุงด้วยนมสด) แก่ท่าน  เมื่อนางได้สมประสงค์ทั้งสองอย่างแล้ว  นางจึงคิดกระทำพลีกรรมในวันเพ็ญเดือน๖

– เช้าวันนั้น  ขณะที่นางกำลังหุงข้าวปายาส  ได้สั่งให้ทาสี (คนรับใช้หญิง) ไปทำความสะอาดบริเวณต้นไทรเพื่อเตรียมทำพิธี  ทาสีออกไปเห็นพระโพธิสัตว์ประทับอยู่ที่โคนต้นไทร  มีรัศมีสว่างไสว  จึงรีบกลับมาบอกนางสุชาดา

– นางสุชาดาจึงเกิดความปิตโสมนัสเป็นอย่างมาก  คิดว่าเป็นเทวดามารับพลีกรรมจึงรีบนำข้าวออกมาถวาย  โดยรีบนำข้าวปายาสบรรจุจนเต็มถาดทอง  ครอบด้วยถาดทองอีกใบ  ใช้ผ้าขาวสะอาดคลุม  ยกถาดนั้นเทินไว้บนศรีษะ  มือถือคนโทน้ำรีบออกไปยังต้นไทรโดยเร็ว

– นางเห็นพระโพธิสัตว์ประทับอยู่  ก็ยิ่งเกิดความปิติ  น้อมกายเข้าไปถวายถาดข้าวปายาส  พร้อมทั้งคนโทน้ำ  กล่าวว่า  ” ขอท่านจงรับพลีกรรมที่นำมาถวายนี้เถิด  ความหวังขอดิฉันสำเร็จแล้ว  ฉันใด  แม้ความหวังของท่านก็จงสำเร็จแล้ว ฉันนั้น “

บ้านนางสุชาดา

หลังจากสักการะบ้านนางสุชาดาเสร็จเรียบร้อย  เราจึงได้เดินทางไปยังบริเวณที่พระโพธิสัตว์  ทรงลอยถาดอธิษฐาน  โดยเรื่องราวมีอยู่ว่า  ทรงถือถาดนั้นเสด็จไปยัง ท่าน้ำชื่อ  สุปติฏฐิตะ ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา  ทรงวางถาดลง  แล้วทรงเสวย  เมื่อทรงเสวยเสร็จแล้ว  จึงได้เสด็จไป ณ ริมฝั่งแม่น้ำ  ทรงอธิษฐานว่า  ” ถ้าเราจักได้เป็นพระพุทธเจ้าในวันนี้  ถาดทองนี้จงลอยทวนกระแสน้ำขึ้นไป  หากมิได้ถาดนี้จงลอยไปตามกระแสน้ำ “ แล้วทรงวางถาดทองลงบนกระแสน้ำ  ถาดนั้นได้ลอยทวนกระแสน้ำขึ้นไปจนถึงวังน้ำวนแห่งหนึ่ง  แล้วจมลงสู่ท้องน้ำ

ท่าน้ำสุปติฏฐิตะ แม่น้ำเนรัญชรา

ผมอยากจะบอกว่านี่คือวันแรกที่เรามาถึง  จึงไม่ได้เตรียมตัวในการป้องกันความหนาวกันอย่างเต็มที่  และอากาศตอนที่เรามาถึงท่าสุปติฏฐิตะนั้น  ก็หนาวเย็นเหลือเกิน  หลายๆคนทั้งสั่นหนาว  น้ำมูกไหล  ผมเองก็ใส่เสื้อแค่ 3 ชั้น  ยืนเฉยๆไม่ได้เลย ต้องสั่นตลอด  แต่ก็จบลงด้วยดีครับ  กลับโรงแรมและไปนอนอาบน้ำอุ่นอย่างมีความสุข  กับวันแรกของการมาเยือนดินแดนศักดฺ์สิทธิ์ของชาวพุทธ  แล้วพบกันใหม่ตอนที่๒  ขอยั่วให้เกิดความปิติก่อนว่า  ท่านไม่ควรพลาดเลย  เพราะผมจะพาท่านไปรู้จักกับดินแดนของพญานาค ณ สถานที่จริง ดงคสิริ สถานที่ที่ทรงบำเพ็ญทุกขกิริยา พร้อมทั้งพุทธคยา ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์อันศักดิ์สิทธิ์ ทั้งแสง สี เสียง ครบถ้วนแน่นอนในตอนต่อไป สำหรับวันนี้ขอให้ทุกท่าน จงมีแต่ความสุขและความเจริญยิ่งๆขึ้นไป คิดสิ่งใดขอให้ได้สมตามปรารถนาด้วยเทอญ

อยากให้ทุกท่านได้ยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งสูงสุดของชีวิต

พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

สาธุ

กมลเวช เมืองศรี